بررسی اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان کاشان در سال ۱۳۸۶

سابقه و هدف: لیشمانیوزها از جمله بیماری های انگلی مشترک بین انسان و حیوانات می باشند که همواره به وجود آورنده مسائل مهم بهداشتی در جوامع بشری بوده اند و در بسیاری از مناطق دنیا وجود دارند. لیشمانیوز جلدی با تظاهرات کلینیکی گوناگون جزء بیماری های انگلی اندمیک شایع در ایران به شمار می رود و یکی از معضلات مهم بهداشتی در بسیاری از مناطق کشور ما می باشد که شیوع آن در دهه گذشته دو برابر شده است. به منظور تعیین اپیدمیولوژی لیشمانیوز جلدی در شهرستان کاشان این مطالعه در سال 1386 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه با طراحی cross-sectional روی 5098 نفر که از 13 منطقه شهری و روستایی کاشان به روش تصادفی انتخاب شده بودند صورت گرفت. تشخیص بیماری بر اساس معاینه بالینی و مشاهده میکروسکوپی انگل در زخم صورت گرفت. اطلاعات مربوط به افراد از قبیل سن، جنس، شغل، تعداد و محل زخم و یا جای زخم، تاریخ و محل آلودگی، و نتیجه معاینه بالینی و آزمایشگاهی در فرم اطلاعاتی ثبت و نتایج با آزمون آماری مجذورکای مورد قضاوت قرار گرفت. یافته ها: ‏ شیوع بیماری در 5098 نفر از ساکنین تحت بررسی، 4/6% بود. 103 نفر (2%) دارای زخم فعال و 223 نفر (4/4%) جای زخم داشتند. از 200 مرد مبتلا به سالک 53 نفر (5/26%) و از 126 زن مبتلا به سالک 50 نفر (7/39%) مبتلا به زخم فعال بودند. (013/0=p) بیش ترین فراونی زخم فعال در گروه سنی 29-20 سال به میزان 3/23% و کم ترین آن در گروه سنی 9-0 سال و به میزان 8/7% مشاهده شد. 5/49% بیماران در گروه سنی زیر 30 سال وجود داشتند. 1/64% بیماران یک زخم و 9/35% دو زخم و یا بیش تر داشتند. از نظر موقعیت، 6/46% زخم ها روی دست و بعد روی پا، صورت و در سایر نقاط بدن مشاهده شد. بیش از هفتاد و پنج درصد مبتلایان به سالک (8/75%) در شهرستان کاشان به بیماری مبتلا شده بودند و هیچ گونه مسافرتی به مناطق آلوده کشور نداشتند. انسیدانس بیماری در شهرستان کاشان 6/37 نفر در هر یک صد هزار نفر جمعیت در سال 1386 برآورد شد . نتیجه گیری: شیوع و بروز لیشمانیوز جلدی در منطقه کاشان بسیار بالاتر از حد انتظار می باشد این چنین شیوع و بروز بالایی هشدار دهنده است و اقدامات کنترل و پیش گیری از آن ضروری می باشد. مطالعات بیش تر اپیدمیولوژیک به خصوص نوع لیشمانیوز جلدی پیشنهاد می شود